Uw ervaring op deze site wordt verbeterd door het gebruik van cookies.
× Sta cookies toe Meer informatie

Luistertip

ma 3 maart 2025

Albums van week 10

Luistertip

Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop via onze webshop. Nog beter: neem een abonnement en mis geen nummer!

ROOTS/FOLK
Polly Paulusma – Wildfires
Op haar zesde album trakteert de Engelse singer-songwriter Polly Paulsma ons op een lange, persoonlijke plaat (verdeeld over twee cd's of 3-lp's), waarbij ieder van de negentien prachtliedjes wordt voorafgegaan door een proloog met natuurgeluiden en poëzie. Geproduceerd door Ethan Johns, voert Wildfires je op een bijzondere tocht door Paulusma's zieleroerselen.
 
ROCK/POP
The Chills – Spring Board: The Early Unrecorded Songs
Toen Chills-frontman Martin Phillips vorig jaar zomer op 61-jarige leeftijd overleed, legde hij net de laatste hand aan dit album, waarop hij een selectie liedjes uit de begintijd van de band vastlegde die nooit waren opgenomen. Het concept werkt wonderwel. De songs bezitten het jeugdige en ongedwongene van het vroege Chills-materiaal, maar dan met het rijkere geluid van latere Chills-albums.
 
BLUES/SOULJAZZ
Darkside – Nothing
Voor Nothing is het duo Darkside van Nicolas Jaar en David Harrington met de komst van drummer Tiacel Esparza uitgegroeid tot een trio. Het leidde tot een bijstelling van het geluid. Hun electrojazz/dance klinkt gevarieerder door toevoeging van rock- en pop-elementen en dat bevalt goed.
 
WERELD
Mdou Moctar – Tears Of Injustice
Met Funeral For Justice maakte de Toeareg gitarist Mdou Moctar vorig jaar het felste, meest dynamische woestijnrockalbum dat ik ken. Op Tears For Injustice stort Moctar zich met zijn band op dezelfde liedjes, maar dan akoestisch. Wie zijn snijdende Jimi Hendrix-achtige gitaarspel op de voorganger wat te heftig vond, hoort de songs hier in een subtielere setting.