Albums van week 2
Popmagazine Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Met meer dan 100 albumrecensies en boeiende interviews is Heaven het blad om je muziekpassie te verdiepen. Heaven is te koop via onze webshop. Nog beter: neem een abonnement en mis geen nummer!
Roots/Folk
Niamh Bury – Yellow Roses
Yellow Roses, het debuut van de Ierse folk singer-songwriter Niamh Bury, verscheen reeds in maart vorig jaar, maar ik breng het graag alsnog onder de aandacht. Want dit is een van mooiste Ierse folkplaten van deze eeuw. Met haar fraaie stem en vaardige hand van schrijven geeft Bury haar folk traditionele kenmerken mee, maar met een moderne draai, enigszins vergelijkbaar met Laura Marling.
Rock/Pop
bôa – Whiplash
Hoewel de Britse alt.rockband bôa al ruim dertig jaar geleden werd opgericht, kan ik me niet heugen er ooit eerder van gehoord te hebben. Na twee studioalbums begin deze eeuw hield de groep ook min of meer op te bestaan, maar dankzij underground-hit Duvet maakte de band rond de geweldige zangeres Jasmine Rodgers vorig jaar een doortstart en bracht de voortreffelijke lp Whiplash uit met melodieuze gitaarpop.
Blues/Jazz/Soul
Joris Posthumus Group – Jinsei
Met Jinsei levert de Nederlandse saxofonist Joris Posthumus zijn tweede cd af met bijzonder fraaie lyrische jazz. Zoals de titel al prijsgeeft is Posthumus gefascineerd door Japan, waar hij het album opnam met een volledig Japanse band. Jinsei is een vrij toegankelijke vorm van bigbandjazz die nooit voorspelbaar of oubollig wordt.
Wereld
Julián Mayorga – Chak Chak Chak Chak
Chak Chak Chak Chak mag dan al het negende album zijn van de Colombiaanse avant-gardeartiest Julian Mayorga, toch kende ik hem niet en dat is op zijn minst raar, want Mayorga’s unieke kwaliteiten komen hier zo duidelijk naar voren dat hij nauwelijks ooit gewoon kan hebben geklonken. Pyschedeliche post-cumbia zegt men op Spotify, al snijdt de omschrijving Tom Zé meets Tom Waits meets Captain Beefheart zeker zoveel hout.